'A bicicletta

P’ ’o cielo ce ne iessemo aunite

’A BICICLETTA

di Claudio Pennino

                                               a mio padre

Si mo tenesse i’ pure ’a bicicletta,

venesse, na matina, a te truvà.

Venesse a rispirà pur’io ’st’arietta

ca sulo mparaviso mo ce sta.

P’ ’o cielo ce ne iessemo aunite:

tu cammenasse annanze e io addereto,

redenno mmiez’ ê campe ’e margarite,

tu me cuntasse ’e ll’uommene ’o secreto.

Liggere me paresseno ’e ssagliute,

liggiero se facesse ’o core mio;

comme si maie ce fossemo perdute

parlassemo cuiete... ngrazia ’e Dio.

Tanno vulesse riturnà criaturo,

quanno accattaste ’a primma bicicletta;

ca pure si cadevo, ero sicuro,

c’ ’a mana toia me manteneva stretta.

Quanno fosse fernuta ’a cammenata,

e me pigliasse ’o ppoco ’e pecundria,

t’accumpagnasse pe nu tratto ’e strata

cuntento ’e farte ancora cumpagnia.

Guardanno ’o cielo, maneca e ncammisa,

tu me mmustasse tutt’ ’e ccose bbelle;

e t’avviasse, cu nu pizzo a rrisa,

p’ ’a strata ca te porta ncopp’ ê stelle.

Si dummeneca è bon tiempo

T’ aggia di’ nu sacco ’e cose

ca mme passeno p’ ’a mente

SI DUMMENECA È BON TIEMPO

di Salvatore Di Giacomo

Si dummeneca è bon tiempo,

ce ne iammo a Marechiare:

llà mangiammo a llido ’e mare,

e parlammo io ’e te, tu ’e me.

T’ aggia di’ nu sacco ’e cose

ca mme passeno p’ ’a mente,

ca p’ ’a strata o ’a gente ’e ssente,

o nun so’ maie buono a dì’.

Già ’e vedé quase mme pare

chella verde acqua addurosa,

chell’ arena ch’ essa ha nfosa

a caliscia e asciutta è già...

Chelli rezza arravugliate,

chelli nnasse, ’e bbarchetelle,

e, ’int’ ’o monte, ’e grutticelle

ca cchiù fresche so’ ll’està...

T’ aggia dì’ llà, tutte ’e ccose

ca me passeno p’ ’a mente,

ca p’ ’a strata o ’a gente ’e ssente,

o nun so’ maie buono a dì’.

T’ aggia fa’, llà, ’int’ ’a taverna

ca sta proprio a llido ’e mare,

d’ ’a canzona ’e Marechiare

tutte ’e vierze allicurdà.