Si dummeneca è bon tiempo

T’ aggia di’ nu sacco ’e cose

ca mme passeno p’ ’a mente

SI DUMMENECA È BON TIEMPO

di Salvatore Di Giacomo

Si dummeneca è bon tiempo,

ce ne iammo a Marechiare:

llà mangiammo a llido ’e mare,

e parlammo io ’e te, tu ’e me.

T’ aggia di’ nu sacco ’e cose

ca mme passeno p’ ’a mente,

ca p’ ’a strata o ’a gente ’e ssente,

o nun so’ maie buono a dì’.

Già ’e vedé quase mme pare

chella verde acqua addurosa,

chell’ arena ch’ essa ha nfosa

a caliscia e asciutta è già...

Chelli rezza arravugliate,

chelli nnasse, ’e bbarchetelle,

e, ’int’ ’o monte, ’e grutticelle

ca cchiù fresche so’ ll’està...

T’ aggia dì’ llà, tutte ’e ccose

ca me passeno p’ ’a mente,

ca p’ ’a strata o ’a gente ’e ssente,

o nun so’ maie buono a dì’.

T’ aggia fa’, llà, ’int’ ’a taverna

ca sta proprio a llido ’e mare,

d’ ’a canzona ’e Marechiare

tutte ’e vierze allicurdà.