 |
Dint’ ’o vico ’o chiaro ’e luna
ha schiarato tutte ’e ccase
|
CHIARO ’E LUNA
di Antonino Alonge
Dint’ ’o vico ’o chiaro ’e luna
ha schiarato tutte ’e ccase,
e me pare quase quase
ch’ ’e vvulesse ’nargentà...
Na campana sona ll’una,
nun se sente cchiù na voce;
è na notte fresca e doce
d’ ’o pprincipïo ’e ll’està.
Ride ’a luna ’n miezo ’e stelle
e fa luce a’ terra e ô mare;
si na nuvola accumpare
s’annasconne e ’a fa passà.
Cu sti nnotte accussì belle
ogne vota ca m’affaccio
guardo ’o cielo e, nun ’o ssaccio,
ma me vene ’e suspirà...
Penzo a te ca si’ luntana,
penzo a te ca nun si’ ’a mia;
e suspiro... e te vurria
tutta mia, sempe cu me!
E pe tutta ’a notte sana
accussì passano ll’ore;
sponta ’o sole, ’a luna more,
veco ’e stelle scumparé...
