Chiaro 'e luna

Dint’ ’o vico ’o chiaro ’e luna

ha schiarato tutte ’e ccase

CHIARO ’E LUNA

di Antonino Alonge

Dint’ ’o vico ’o chiaro ’e luna

ha schiarato tutte ’e ccase,

e me pare quase quase

ch’ ’e vvulesse ’nargentà...

Na campana sona ll’una,

nun se sente cchiù na voce;

è na notte fresca e doce

d’ ’o pprincipïo ’e ll’està.

Ride ’a luna ’n miezo ’e stelle

e fa luce a’ terra e ô mare;

si na nuvola accumpare

s’annasconne e ’a fa passà.

Cu sti nnotte accussì belle

ogne vota ca m’affaccio

guardo ’o cielo e, nun ’o ssaccio,

ma me vene ’e suspirà...

Penzo a te ca si’ luntana,

penzo a te ca nun si’ ’a mia;

e suspiro... e te vurria

tutta mia, sempe cu me!

E pe tutta ’a notte sana

accussì passano ll’ore;

sponta ’o sole, ’a luna more,

veco ’e stelle scumparé...