’O llegno sott’ ’e bòtte iastemmava

’O MASTERASCIO

di Claudio Pennino

Nu paro ’e lente sporche ’e secatura

’ncopp’a nu naso russo d’ ’o ’mbriacone,

e, areto a chella lenta sporca e scura,

dduie uocchie fisse ’ncopp’a nu bancone.

Pe’ dint’a na felinia ’nfacci’ ’o muro,

cercava ’e se salvà nu muschiglione…

e ’o masto falignamme, don Arturo,

taglianno se cantava na canzone.

’O llegno sott’ ’e bòtte iastemmava,

cu tutto ca era cippo staggiunato…

ma ’o masto, ’ndifferente, s’ ’a siscava.

E d’ ’o llegno, c’aveva iastemmato,

mast’Arturo facette, ca pregava,

nu bellu Giesucristo addenucchiato.

(da Vela ’e penziere, 1999)