Isso nun resta sulo

 

Ringrazio a Dio pe ’st’angelo guardiano

ISSO NUN RESTA SULO

di Claudio Pennino

    A Caludio jr.

Àveta è ’a notte. E ’int’a ll’oscurità,
i’ veglio pecché ’o suonno trica ancora.
’O piccerillo sta durmenno già,
e pare ’e cera cu ’e bbraccelle ’a fora.

E ce facimmo cumpagnia, ô scuro,
i’ e ll’angiulillo affianco â cunnulella
ca veglia ncopp’ ’o suonno ’e ’stu criaturo:
lle veco appena ’a faccia strattulella.

Ringrazio a Dio pe ’st’angelo guardiano,
ca, si mm’addormo, isso nun resta sulo.
’O veco quann’ ê vvote stenne ’a mano
e lle cummoglia ’e spalle c’ ’o lenzulo,

o quanno s’avvicina, ’int’ ’o chiarore,
pe lle vasà ’e ddoie manelle tonne;
’o sento quanno zitto ’o chiamma: « Ammore »,
mentre lle ntreccia na curona ’e suonne.