e pare cchiù guaglione e cchiù cuntento

’O PRESIDENTE

di Claudio Pennino

                                             a mio padre

’O chiammano accussì: ’o Presidente!

Pecché è ’o capintesta d’ammuina.

E’ presidente d’ ’e divertimente,

d’ ’a bbona cumpagnia e d’ ’e festine.

E nun c’è festa si nun stanno ’e suone.

Lle piace ’a canzuncella a filo ’e voce,

’a partetella ’e carte e ’o vino bbuono;

e pe’ ddesserte: tutt’ ’a rrobba doce!

P’ ’a rrobba poca ’un prova simpatia…

Lle piace ’a ggente assaie, ’o votta-votta.

E’ ’o presidente d’ ’a squarciunaria:

si ha dda fà nu sternuto ne fa otto.

Sempe ’mmiez’ ’o bburdello: è bazzeriota,

è zingaro, è scugnizzo, è gravunaro…

Se sposa na nepota? Isso ’a fa ’a dota.

Nasce nu piccerillo? ’O fa ’o cumpare.

S’arape na puteca o cumitato,

foss’anche ’associazione d’ ’e pezziente,

nun le fa niente a restà disperato,

ma guaie si nun ’o fanno Presidente.

Se sceta ampressa, scenne ’int’ ’a nuttata,

e mentre ’a ggente sta durmenno ancora,

va a sparà ’o ffuoco quann’è ’a ’Mmaculata.

’O vico ’ntrona e ’e lluce ’o fanno d’oro.

’Ncielo s’arape nu granato russo,

e, cchiù aveto ancora, uno celeste

ca pare ’e stà assettato ’o Gambrinùs,

mentre tremmano ’e llastre d’ ’e ffeneste.

E ’mmiez’ ’o fummo ride ’o Presidente

affaccennato a cumannà ll’orchesta…

e pare cchiù guaglione e cchiù cuntento,

c’ ’a vita soia chest’è: nu iuorno ’e festa!

(da ’A strata d’ ’e stelle,  2001)