partetteno ’e Rre Magge ’a ll’Urïente

’O QUARTO RRE

di Claudio Pennino

                        

                                 No’ si volta chi a stella è fiso
                                               Leonardo Da Vinci

Quanno p’ ’o cielo accumparette ’a stella,

partetteno ’e Rre Magge ’a ll’Urïente.

Ma ’o quarto Rre dicette: « Nun è chella

ca ce accumpagnarrà nzieme cu ’e viente. »

E s’abbiaie pe na via stramana,

cu ’a spata argiento allato e ’a vesta ’e séta…

mentre ’e cumpagne, pe na notte sana,

currettero addereto a ’sta cumeta.

Passaie pe nu scarrupo e na vallata,

tagliaie nu monte quanto a na petrella…

mentre p’ ’o cielo, ’a stella nnargentata,

luntana, addeventava piccerella.

Tanto s’alluntanaie p’ ’o bosco futo,

c’ ’a stella ’a miez’ ’o cielo scumparette;

e nun truvaie cchiù ’a strata, ’o Rre saputo,

e dint’ ’a notte scura se perdette.

(da ’A pianta d’ ’a felicità 2004)