Nuttata 'e luglio

na luna tonna: nu chirchio
smaltato senza na macula

NUTTATA ’E LUGLIO

di Eduardo Nicolardi

Nuttata ’e Luglio... ’Int’ a ll’albere

tra fronna e fronna, se ntrecciano

’e lluce-luce ’e ’sta luna;

na luna tonna: nu chirchio

smaltato senza na macula,

senza na ntacca. Manco una.

Ccri-ccri... Ma cantano o chiagneno

’mmiezo a ’sti pàstene ’e cànnevo,

’mmiezo a ’stu ggrano, ll’agrille ?

So’ cinco o sei ch’accummenciano

’stu zzerri-zzerre patetico

— rummore ’e comme vattesseno

nu fierro ncopp’a na cràstula —

ma pò so’ ciente... so’ mille...

So’ diecemila... E zzerréano

tutte mparanza, sbrucànnose

a cchi fa ’a voce cchiù meglia...

So’ diecemila. E ’sta musica

se spanne dint’ ’o silenzio

’e tutte ’e ccose ca dormeno

sott’a ’sta luna ca ’e vveglia.